سلام دوستان وبلاگی

بعد از دوسال ننوشتن تو وبلاگ، حالا دوباره به جمع شما اومدم.

کوه پرسید ز رود،

زیر این سقف کبود

راز ماندن در چیست؟            گفت: در رفتن من

کوه پرسید :و من؟                گفت:در ماندن تو

بلبلی گفت: و من؟ 

خنده ای کرد و گفت:              در غزل خوانی تو

 آه از آن آبادی

که در آن آبادی

که در آن کوه رَوَد ،

رود ،مرداب شود،

و در آن بلبل سر گشته سرش را به گریبان ببرد،

و نخواند دیگر،

من و تو ،بلبل و کوه و رودیم

راز ماندن جز،

در خواندن من،ماندن تو،رفتن یاران سفر کرده یمان
نیست بدان!